| سام سکوتی‌بداغگروه سیاسی: پس از تب و تاب ۷ اسفند که به نظر هنوز هم ادامه دارد، زمستان سفید تلاش وافری خرج داد تا خود را به بهار سبز پیوند بزند و دور دوم بالا رفتن تب به فروردین یا اردیبهشت موکول شده است و امروز موضوع دیگری نقل محافل سیاسی و درون پارلمانی است که البته این روزها بیرون از پارلمان بیشتر در مورد آن گپ و گفت می شود: ریاست مجلس دهم! حدیث متواتر امروز تحلیل گران سیاسی از پشت فرمان تاکسی ها گرفته تا نشست های چند نفره و دوستانه اهالی سیاست و مسئولان چشم به بهارستان است و برخی تحرکات مردان سیاست نشان از برنامه ریزی برای مرد شماره یک مجلس دارد. در اینکه آقای لاریجانی گزینه معقول و قابل اعتمادی به عنوان ریاست مجلس در محافل سیاسی، نامزد نزدیک به یقین این مصدر است شکی نیست اما محمدرضا عارف نيز در جبهه اصلاح طلبان و نیروهای حامی دولت می تواند شانس زیادی برای تکیه بر صندلی رئیس و وکلا داشته باشد و برای این منظور باید منتظر روزهای آینده و مرحله دوم انتخابات مجلس و تکرار، تکرار می کنم لیست امید ماند.اما منظور این نوشته، تحلیل وضعیت یکی و شانس بیشتر قائل شدن برای دیگری نیست بلکه هدف نقد رفتار برخی از بهارستان‌نشینان است که هنوز جوهر خشک نشده قلم می‌شکنند تا دیگری وجیزه دیگری نتواند بنویسد و فضا سازی برای فردی به عنوان ریاست مجلس پیش از تعیین تکلیف برخی از صندلی های سبز مجلس است. اصلاح طلبان و خصوصا شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان رسما اعلام کردند که به بحث ریاست مجلس ورود نخواهند کرد و این موضوع را درون پارلمانی می دانند و در مقابل عده ای با مصاحبه ها و گفتگوهای غیر رسمی سعی در فضاسازی برای فرد مورد نظر خود به عنوان رئيس مجلس و همچنین ایجاد تفرقه بین معتدلین بر سر موضوع ریاست مجلس دارند.اگرچه منتخبین مردم در مجلس دهم که بیشتر معتدلین هستند و عقلای جریان های سیاسی، اسیر این فضاسازی ها نخواهند شد ولی آن جمع محدود بهتر است به آرمان ها، عهد و عقدی که با مردم بسته اند وفادار باشند و مجلس «دهم» را نمره ای به مراتب بالاتر از «ده» عطا کنند. |
|