تئاتری تحت تاثیر «ماشینیست»
تئاتری تحت تاثیر «ماشینیست»
| مهدی مشهدی کاظمی که این نمایش را یک آزمایش برای خودش می‌داند، با بیان اینکه «ماشینیست» در یک بستر اقتصادی فرضی، کالازدگی جامعه‌ی مصرفی را نشان می‌دهد، ادامه داد: یک آدم همه‌ی انرژی خود را صرف می‌کند تا به کالا و برندی که دوست دارد برسد و ماشین را، راه نجات خود می‌داند تا بتواند به آرزوهایش -یعنی محصول ماشین- برسد و در این روند خودش فرسوده می‌شود. او با اشاره به اینکه نمایش روایتگر داستان شخصیت مشخصی نیست، ادامه داد: داستان شخصیت خاصی ندارد و شاید بخشی از آن از زندگی خود من می‌آید؛ چون من سه سال شبانه روز پای یک ماشین کار کرده‌ام تا به چیزهایی که می‌خواستم برسم اما دیدم در این راه آرامش خود را از دست داده‌ام و در زندگی به تکرار رسیده‌ام. این هنرمند تئاتر که اولین تجربه‌ی کارگردانی خود را سپری می‌کند، با بیان اینکه چهار ماه برای اولین اجرای اثرش تمرین داشته است، در این باره توضیح داد: برای جشنواره‌ی دانشجویی حدود چهار ماه تمرین کردیم و به صحنه رفتیم، بعدم هم در دی ماه، در جشنواره ی تئاتر «باران» این کار را اجرا کردیم اما به هرحال تئاتر یک هنر زنده است و وقتی با گروهی کار می‌کنید، ممکن است بعد از جشنواره هر کدام از اعضای گروه سر یک کار جدید باشند و به همین دلیل مجبور شدیم بازیگران کار را تغییر کنیم. از این نظر کار من برای پیدا کردن بازیگران جدید هم سخت بود. چون وقت کافی برای تمرین مناسب نداشتیم اما خوشبختانه بازیگرانی را پیدا کردم که هم در بیان و هم از لحاظ بدن خوب بودند. او ادامه داد: برای اجرای فعلی هم از روزی که به من اعلام کردند، سه هفته وقت داشتم کار را برای اجرای عموم آماده کنم. البته میزانسن‌ها مشخص بود و مشکلی نبود اما بخشی از کار در تمرین به دست می‌آید و ما در چند روز گذشته بصورت فشرده تمرین کردیم. مهدی مشهدی کاظمی با بیان اینکه در این اجرا به سطح مطلوب خود رسیده است، اظهار کرد: تمرکز من بر روی بازی بچه‌ها بود و از این نظر هم به چیزی که خواستم رسیدم و راضی هستم اما بخش دیگر کارمسائل فنی است و از این نظر کمی در اجرای اول مشکل داشتیم، اما راه حل مشکلات را هم پیدا کردیم و اجراهای بعدی بدون مشکل خواهد بود. او درخصوص طراحی این نمایش و ارتباط آن با متن اثر نیز توضیح داد: دکور ما به نوعی نمایانگر آن کارخانه‌ای است که شخصیت‌ها در آن قرار دارند. کار به لحاظ بازیگری اکسپرسیونیستی است یعنی غلوآمیز است و تلفیق بدن و بیان در آن بطور اغراق شده نمایش داده می‌شود. درجاهایی هم نیاز یه تصویر داشتیم و از پروجکشن استفاده کردیم. نویسنده، طراح و کارگردان «ماشینیست» در پاسخ به اینکه مهمترین ویژگی این نمایش در چیست؟ اظهار کرد: همیشه خیلی از کارها رئالیستی را دیدم که تنها مبتنی بر کلام بوده‌اند و فکر می‌کنم در کارهایی که مربوط به بدن باشد ضعف داریم. اما چون تماشگر ایرانی قصه دوست دارد، تلاش کردم بدن و قصه در کنار هم قرار گیرند و به نظر خودم این ویژگی کار من است چون در این کار بدن‌ها هم در روایت داستان نقش دارند. او با اشاره به اینکه تلفیق بدن و بیان را در کنار محمودرضا رحیمی تجربه کرده است، ادامه داد: سعی کردم این روش را بسط بدهم چون در این مدت کارهایی که این تلفیق را انجام داده باشند کم دیده‌ام بنابراین خوشحالم که در سالن مولوی این فرصت را به من دادند که تجربه‌ام را به اجرا برسانم . این هنرمند جوان تعداد محدود اجراهای «ماشینیست» را نیز ناشی از زیاد بودن متقاضی اجرا دانست و گفت: اجرا وقتی کامل می‌شود که دکور نصب شود و تمرین با دکور انجام شود و به نظر من هر اجرا حداقل باید 30 روز زمان داشته باشد اما از طرفی سالن مولوی، سالنی است که برای دانشجویان است و متقاضی زیادی دارد و مسئولان سالن مولوی تقصیری ندارند چون دانشجوی متقاضی زیاد است. نمایش «ماشینیست» به نویسندگی و کارگردانی مهدی مشهدی کاظمی، با بازی پویان یحیی‌پور، ماهانا نریمانی، آرش اشاداد، حسام‌الدین آریان‌فر، مهدی مشهدی کاظمی، ایمان دهیادگاری و امیرحسین میرفندرسکی، از سوم مرداد در سالن مولوی اجرای خود را آغاز کرده است و تا 21 مرداد نیز در سالن بزرگ تالار مولوی روی صحنه خواهد بود. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «ماشینیزم می‌تواند انسان‌ها را تغییر دهد، آن ها را برده سازد یا به برده داری وادارد و…» |
تئاتری تحت تاثیر «ماشینیست»
| مهدی مشهدی کاظمی که این نمایش را یک آزمایش برای خودش می‌داند، با بیان اینکه «ماشینیست» در یک بستر اقتصادی فرضی، کالازدگی جامعه‌ی مصرفی را نشان می‌دهد، ادامه داد: یک آدم همه‌ی انرژی خود را صرف می‌کند تا به کالا و برندی که دوست دارد برسد و ماشین را، راه نجات خود می‌داند تا بتواند به آرزوهایش -یعنی محصول ماشین- برسد و در این روند خودش فرسوده می‌شود. او با اشاره به اینکه نمایش روایتگر داستان شخصیت مشخصی نیست، ادامه داد: داستان شخصیت خاصی ندارد و شاید بخشی از آن از زندگی خود من می‌آید؛ چون من سه سال شبانه روز پای یک ماشین کار کرده‌ام تا به چیزهایی که می‌خواستم برسم اما دیدم در این راه آرامش خود را از دست داده‌ام و در زندگی به تکرار رسیده‌ام. این هنرمند تئاتر که اولین تجربه‌ی کارگردانی خود را سپری می‌کند، با بیان اینکه چهار ماه برای اولین اجرای اثرش تمرین داشته است، در این باره توضیح داد: برای جشنواره‌ی دانشجویی حدود چهار ماه تمرین کردیم و به صحنه رفتیم، بعدم هم در دی ماه، در جشنواره ی تئاتر «باران» این کار را اجرا کردیم اما به هرحال تئاتر یک هنر زنده است و وقتی با گروهی کار می‌کنید، ممکن است بعد از جشنواره هر کدام از اعضای گروه سر یک کار جدید باشند و به همین دلیل مجبور شدیم بازیگران کار را تغییر کنیم. از این نظر کار من برای پیدا کردن بازیگران جدید هم سخت بود. چون وقت کافی برای تمرین مناسب نداشتیم اما خوشبختانه بازیگرانی را پیدا کردم که هم در بیان و هم از لحاظ بدن خوب بودند. او ادامه داد: برای اجرای فعلی هم از روزی که به من اعلام کردند، سه هفته وقت داشتم کار را برای اجرای عموم آماده کنم. البته میزانسن‌ها مشخص بود و مشکلی نبود اما بخشی از کار در تمرین به دست می‌آید و ما در چند روز گذشته بصورت فشرده تمرین کردیم. مهدی مشهدی کاظمی با بیان اینکه در این اجرا به سطح مطلوب خود رسیده است، اظهار کرد: تمرکز من بر روی بازی بچه‌ها بود و از این نظر هم به چیزی که خواستم رسیدم و راضی هستم اما بخش دیگر کارمسائل فنی است و از این نظر کمی در اجرای اول مشکل داشتیم، اما راه حل مشکلات را هم پیدا کردیم و اجراهای بعدی بدون مشکل خواهد بود. او درخصوص طراحی این نمایش و ارتباط آن با متن اثر نیز توضیح داد: دکور ما به نوعی نمایانگر آن کارخانه‌ای است که شخصیت‌ها در آن قرار دارند. کار به لحاظ بازیگری اکسپرسیونیستی است یعنی غلوآمیز است و تلفیق بدن و بیان در آن بطور اغراق شده نمایش داده می‌شود. درجاهایی هم نیاز یه تصویر داشتیم و از پروجکشن استفاده کردیم. نویسنده، طراح و کارگردان «ماشینیست» در پاسخ به اینکه مهمترین ویژگی این نمایش در چیست؟ اظهار کرد: همیشه خیلی از کارها رئالیستی را دیدم که تنها مبتنی بر کلام بوده‌اند و فکر می‌کنم در کارهایی که مربوط به بدن باشد ضعف داریم. اما چون تماشگر ایرانی قصه دوست دارد، تلاش کردم بدن و قصه در کنار هم قرار گیرند و به نظر خودم این ویژگی کار من است چون در این کار بدن‌ها هم در روایت داستان نقش دارند. او با اشاره به اینکه تلفیق بدن و بیان را در کنار محمودرضا رحیمی تجربه کرده است، ادامه داد: سعی کردم این روش را بسط بدهم چون در این مدت کارهایی که این تلفیق را انجام داده باشند کم دیده‌ام بنابراین خوشحالم که در سالن مولوی این فرصت را به من دادند که تجربه‌ام را به اجرا برسانم . این هنرمند جوان تعداد محدود اجراهای «ماشینیست» را نیز ناشی از زیاد بودن متقاضی اجرا دانست و گفت: اجرا وقتی کامل می‌شود که دکور نصب شود و تمرین با دکور انجام شود و به نظر من هر اجرا حداقل باید 30 روز زمان داشته باشد اما از طرفی سالن مولوی، سالنی است که برای دانشجویان است و متقاضی زیادی دارد و مسئولان سالن مولوی تقصیری ندارند چون دانشجوی متقاضی زیاد است. نمایش «ماشینیست» به نویسندگی و کارگردانی مهدی مشهدی کاظمی، با بازی پویان یحیی‌پور، ماهانا نریمانی، آرش اشاداد، حسام‌الدین آریان‌فر، مهدی مشهدی کاظمی، ایمان دهیادگاری و امیرحسین میرفندرسکی، از سوم مرداد در سالن مولوی اجرای خود را آغاز کرده است و تا 21 مرداد نیز در سالن بزرگ تالار مولوی روی صحنه خواهد بود. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «ماشینیزم می‌تواند انسان‌ها را تغییر دهد، آن ها را برده سازد یا به برده داری وادارد و…» |
تئاتری تحت تاثیر «ماشینیست»